Deniz is een lid van de BoTu12 en haar appartement heeft zicht op één van de bekende schoolpleinen van Bospolder-Tussendijken. Op het moment dat we spreken kijkt ze naar het plein en ziet ze meer dan 40 kinderen gezellig met elkaar spelen. Dit is mede te danken aan haar, en vele andere moeders uit de wijk. Een plein is een ontmoetingsplek, maar pleinen in BoTu worden nog al eens geteisterd door criminaliteit; drugsdealers en verslaafde mensen. Het werd haar missie om de pleinen veilig te houden, en daarom ging ze met een aantal andere moeders de strijd aan met de drugscriminelen. Elke keer dat ze zagen dat er ongewenste mensen op het plein waren, lieten ze alles in huis uit handen vallen en gingen ze daar zitten. De groep moeders groeide en groeide, net zolang tot de criminelen zich moesten verplaatsen.

Ze maakt zich hard voor de wijk als bewoner, maar ook als moeder. Zelf heeft ze drie kinderen en ze wilt natuurlijk het beste voor de jeugd van nu; dan kan ze helpen met het tot stand brengen van een veerkrachtige en weerbare nieuwe generatie.

De droom van Deniz is om schoolpleinen in BoTu schoon, netjes, mooi maar vooral ook veilig te houden. Wat is jouw droom voor BoTu in 2028?

Illustratie door Yvet Elisabeth

Ook in BoTu komen we deze diertjes wel eens tegen! Dit kun jij doen om te zorgen dat ze weer vertrekken:
Voorkom rattenoverlast in de stad! Voer geen brood aan stadsdieren zoals eenden, ganzen, zwanen en duiven. Dat is goedbedoeld, maar deze dieren worden er ziek van en het brood op straat of in het park trekt ratten aan. Meer info op rotterdam.nl/rattenoverlast.

Aan de Schiedamseweg 112B zit een plek die aandoet als een oase. Het is net of je een huiskamer binnen stapt, met gezellige vintage meubeltjes. Lunchroom Oproer, onderdeel van de Nico Adriaans Stichting, is een plek waar jongeren terecht kunnen om hun leven weer op de rit te krijgen. Maaike Hartman (28) en Anneke Bos (35) zijn beiden jongerenbegeleider en vertellen vol trots over hun werk.

Maaike: "Je merkt dat jongeren tot rust komen hier. Zij (en wij) leren hier door te doen en zo merken wat wel of niet werkt." Jongeren (18+) komen bij Oproer terecht vanuit de participatiewet, ze ontvangen een uitkering en moeten daar van de gemeente wat voor terug doen. Vroeger kwamen ze vaak van de straat, de jongeren hebben nu meestal problemen rondom schulden en ze worden soms overschat. Ze zijn eraan toe om iets te doen maar sommige dingen zijn te hoog gegrepen.

Maaike: "We kijken hier eerst naar het doorbreken van patronen, dan ben je zo drie maanden verder. Daarna kijken we naar wat iemand nodig heeft om successen te gaan vieren. Als iemand dan een ei bakt staan we te juichen in de keuken. Zo voelen ze zich gezien! Al zijn ze tien keer te laat, we blijven zeggen; 'wat goed dat je er bent!' Dat is onverwachts voor ze maar zo durven ze te blijven komen en durven ze fouten te maken. We nemen ze bij de hand, we sluiten aan bij wat er voorbij komt en we pakken ook door."

Bij Oproer worden momenteel 16 jongeren begeleid. Dat is nog best spannend voor ze maar de plek is bewust heel laagdrempelig voor ze. Anneke: "In het begin zie je ze dan soms ook niet." In de ochtend moet er opeens een hoop; wekker zetten, ontbijten, met het ov, dat hebben ze soms lang niet hoeven doen.

Tijdens de lockdown moesten ze dicht. De begeleiders zijn daarop bij alle jongeren langs gegaan met recepten ter oefening. Maaike: "Zo konden we ook zien hoe iedereen woonde en beter begrijpen in wat voor situatie ze zich bevinden. Soms moet je even doorzetten en je hebt veel geduld nodig."

Dat dat geduld beloond wordt laat een jongere zien: ze vertelt dat ze vroeger een wildebras was en alles deed wat god verboden heeft. Maar het verschil met nu is groot! 'Deze plek verandert mensen' zegt ze.

Door Angeniet Berkers
#oproer #nas #nicoadriaansestichting #rotterdam #botu #bospoldertussendijken #schiedamseweg

Pas stelden we jobhunter @Jaapdeneef aan jullie voor. Nu, een aantal weken later, zijn we nogmaals met hem én drie mensen die via hem aan een baan gekomen zijn in gesprek gegaan. ⁠
⁠
Toen Jaap zijn vraag “Wat is je droombaan?” stelde vond Grandella het maar moeilijk hier antwoord op te geven. “Ja, wat wil ik nou eigenlijk?” vroeg ze zich af. Ze spraken verder en kwamen er samen achter dat Grandella van zorgen houdt en daarnaast erg sociaal is. Jaap ging op zoek naar een baan die bij deze kwaliteiten past en kwam uit bij zorgninstantie Tzorg. Grandella werd diezelfde middag nog gebeld voor een sollicitatiegesprek, en inmiddels is ze al ruim een maand aan de slag.
⁠
Tzorg biedt huishoudelijke ondersteuning, vooral bij ouderen. Het is een sociaal beroep: veel (oudere) mensen zijn best eenzaam en vinden een praatje dan erg fijn. Dan ben je bij Grandella aan het juiste adres; een praatje kan altijd! Contact met haar cliënten vindt ze het leukst aan haar werk. Natuurlijk zit er af en toe een zuurpruim tussen, maar de meeste ouderen zijn blij haar te zien. Pas kreeg ze een enorm compliment: de meneer waar ze langs was geweest ter vervanging van een collega had de organisatie gebeld en gevraagd of ze Grandella voortaan altijd bij hem langs konden sturen!
⁠
Het werk is allemaal in BoTu, waar ze zelf ook woont. Heel fijn, want alles kan op de fiets. De uren bij Tzorg zijn flexibel, wat haar goed uitkomt. Zo kan ze in de vakantie ’s ochtends werken, zodat ze de rest van de dag met haar kinderen, die vakantie hebben, kan doorbrengen. �⁠
Of ze voor altijd in de zorg wil blijven werken weet ze nog niet. Het lijkt haar ook leuk iets heel anders te doen, bijvoorbeeld in een callcenter. Jaap bied direct aan te helpen: iets anders kan altijd. Wel belangrijk is het om dan een plan te hebben: gelukkig is Jaap iedere maandag in Jong Delfshaven te vinden om hierover in gesprek te gaan. ⁠

Foto door Yvet Ellenkamp