Straatvraag

Linda en Roos

Linda (27, Psychomotore therapeut) en Roos (26, Maatschappelijk begeleider voor statushouders bij SNTR) maken een wandeling bij het Dakpark. Hoe komen jullie de tijd door? Roos: “Ik heb allemaal mini projectjes thuis, we hebben het balkon behangen zodat de duiven de planten niet meer aanvallen, beetje schoonmaken, puzzelen.” Linda: “Ik ben vooral aan het werk thuis. Het is voor mensen met een verstandelijke beperking nu heel lastig om de tijd door te komen dus ik ben aan het kijken naar wat we ze kunnen bieden. Veel kinderen uit woonzorg-instellingen zijn nu thuis omdat veel ervan gesloten zijn. Telefonisch houden we een vinger aan de pols om te kijken of iemand nog wat nodig heeft. Roos: “Je wordt er wel creatief van.” Roos is ook nog wel aan het werk. “De eerste week was ik vooral gezinnen aan het bellen on te checken of ze alles begrepen hebben. Sommigen spreken geen Nederlands of zijn analfabeet. We leggen dan het een en ander uit met het oog op kalmeren en geruststellen.” Is het thuis nog wel gezellig? Roos: “We hebben allebei huisgenoten en we hadden een klein groepje met mensen die we nog wel zien. Gisteren hebben we op een rijtje gezet hoeveel mensen we in allemaal gezien hebben en daarna hebben we besloten dat wel nog meer te beperken.” Linda: “Ik zou gisteren bij mijn ouders gaan eten maar dat heb ik toch maar niet gedaan.” Hebben jullie nog een tip voor je buren? Linda: “vraag om hulp want er zijn meer dan genoeg mensen die dat willen bieden!”⠀ De komende tijd gaat @bospoldertussendijken, zo lang het (nog) kan, regelmatig de straat op om (op gepaste afstand) te kijken hoe het gaat met de bewoners in Corona-tijd.

Selim en Omur

Selim (22, 4e jaars student social work) en huisgenoot Omur (22, 3e jaars student social work) doen de boodschappen voor een buurvrouw via @delfshavenhelpt. Selim moest wel even in de rij staan maar het viel wel mee. Momenteel is hij aan het afstuderen bij een organisatie die jongeren begeleidt op zuid (mentoren op zuid). Het studeren loopt nu even niet zo vlot en het is ook afwachten in spanning, heel veel dingen moeten anders dus dat is erg lastig. Omur heeft stage gelopen bij het Kinderparadijs. Omur: “Je bent daar bijvoorbeeld bezig met spelletjes en activiteiten verzinnen en uitvoeren, ik ben nu op zoek naar een nieuwe stageplek maar dat is erg lastig.”

Hoe zijn ze bij Delfshaven Helpt terecht gekomen? Selim: “Via de Brievenbus! Ik ben voorzitter van stichting @toekomst010, een studentenplatform voor sociaal maatschappelijke activiteiten. We waren al bezig met zulke projecten maar dan meer op het gebied van peer-coaching en studiereizen. We zijn gaan nadenken hoe we onze achterban van 50/60 studenten kunnen inzetten voor een goed initiatief en toen kwam dit langs, dat paste mooi.” Sinds wanneer ben je begonnen? Selim: “Het is de eerste keer dat ik boodschappen voor haar doe, ik kreeg een lijstje mee en dat ga ik nu langs brengen.” Omur ging mee omdat hij benieuwd was. Selim: “Heel veel mensen hebben veel tijd nu en zijn vaker thuis, het is goed dat het laagdrempelig en in de wijk is. Het is nu twee straten verder, dat maakt het wel leuker. Misschien blijft dit nog wel bestaan na de crisis.” Omur: “Het versterkt ook de cohesie in de buurt.” Selim: “Het is een mooi initiatief en het zou fijn zijn als meer buurtgenoten denken aan elkaar.” Omur: “Het zonnetje moet daar ook schijnen.”

Omar en Jeroen

Omar zit toevallig net op het bankje bij Jeroen (@jeroenverploegen) als @bospoldertussendijken langs komt voor een interview. Uit nieuwsgierigheid werpt hij zich op tot assistent en interviewt Jeroen Verploegen (36), zijn buurtgenoot, met verve.

Omar: “Waarom komt ze jou interviewen?”

Jeroen: “Ik bel met een buurtgenoot. Ik zag een poster die in de wijk hangt van @DelfshavenHelpt en ik wil al jaren een beetje vrijwilligerswerk doen. Toen heb jk me aangemeld.” Omar: “Ben je net begonnen?” Jeroen: “Ik ben al een paar weken bezig en ik bel dus met een oudere man. Hij is een beetje eenzaam dus we bellen twee keer per week.” Omar: “Waarover praten jullie dan?” Jeroen: “We bellen over hoe het met hem gaat, hij vind het best spannend met corona. Daarnaast werk ik in de ICT en hij had wat computerproblemen. Via schermdelen heb ik op afstand kunnen helpen.” Omar: “Als het virus voorbij is, waar zou je het dan over hebben?” Jeroen: “We hebben al afgesproken dat ik dan een biertje kom drinken.”

Vervolgens was @bospoldertussendijken ook nieuwsgierig naar de assistent dus daarom ook een interviewtje met Omar:

Omar (22): “Ik woon hier al 22 jaar en ik ben in Dijkzigt geboren. Ik werk in de bediening bij restaurant Digters.” Wat vind hij ervan dat alles dicht is? Omar: “Ik maak me zorgen over de voetbalcompetitie want als deze stopt is Ajax kampioen en dat is natuurlijk niet mijn club! Ik ben Feyenoord fan!” Jeroen: “Hij komt elke dag vertellen wanneer de Minister President een toespraak houdt en of hij het gaat verlengen of niet, hij houdt het goed bij allemaal.”

Robbert

Robbert de Vrieze (46) en zijn vrouw hebben zich aangemeld voor @DelfshavenHelpt en @bospoldertussendijken is nieuwsgierig naar hun verhaal.

Wat is je beroep? Robbert: “Ik ben Maatschappelijk Ontwerper. Ik gebruik mijn ontwerp-achtergrond om maatschappelijk impact te maken. Ik heb ook in de politiek gezeten en ben actief in de wijkcooperatie (Delfshaven Cooperatie) en energiecooperatie.”

Hoe ben je bij Delfshaven Helpt terecht gekomen? Robbert: “Ik kende de netwerken al vrij goed en ik vond het tof om te zien dat er al zo snel mensen bij elkaar kwamen en een website en programma hadden gemaakt. Ik wilde daar graag mijn ondersteuning aan bieden. Het jarenlange investeren in de sociale infrastructuur werpt zijn vruchten af en lokale initiatieven, professionals in de wijk en betrokken bewoners wisten elkaar snel te vinden. In dit soort situaties zie je een vorm van veerkracht die dus werkt. Het is leuk dat er meer aanbod is dan vraag. Er zit een positieve ondertoon in de mensheid. Goede acties kunnen zich ook als een virus verspreiden. Hoe klein ook kan je anderen inspireren. Zo kan je een golf van goede acties krijgen in moeilijke tijden.”

Wat doen jullie voor Delfshaven Helpt?

Robbert: “Mijn vrouw heeft vandaag gekookt voor een bewoner die normaal van het Leger Des Heils maaltijden krijgt maar niet in de weekenden en feestdagen, dan koken wij iets extra’s. Voor ons is het niet heel veel moeite om voor nog een persoon te koken. En hij woont om de hoek. Het geeft je het gevoel dat je iets nuttigs kan betekenen voor iemand anders.”

Wat staat er op het menu? Robbert: “Als toetje chocoladecake met perzikmousse. Het hoofdgerecht is gepofte zoete aardappel met chili sin carne.” En wat hebben jullie zoal gemaakt? Robbert: “Soms is het een soepje met brood. Soms een drie gangen menu of taart. Het is heel verschillend. Hij vond vooral de zuurkool met ananas en vegetarisch worstje erg lekker! De taart viel ook in goede aarde.”

Deniz

De Ramadan is dit jaar door corona heel anders dan normaal. We vragen buurtgenoot Deniz Yilmaz, @denizzz54 (37, ondernemer in werkkleding en werkmateriaal) hoe ze deze tijd beleeft. Ze is getrouwd en heeft drie kinderen van 3,10 en 15.

Deniz: “normaal doe ik altijd mee maar ik dat mag ik niet dit jaar vanwege gezondheidsredenen. Ik vind dat heel jammer, thuis wordt wel gevast. Het is een gevoel van samen zijn met iedereen, je weet dat overal in de wereld miljoenen mensen vasten. In @bospoldertussendijken is een hechte gemeenschap. Nu met corona heb ik me bij @delfshavenhelpt aangemeld. Via hen hebben we de kleurrijke versie gemaakt, bedoeld voor migranten en dan voornamelijk de moslimgemeenschap ivm Ramadan.”

Wat doen jullie zoal om elkaar te steunen in deze moeilijke tijd? Deniz: “het is heel lastig om niet naar de moskee te kunnen gaan. We bidden vijf keer per dag en het laatste gebed doe je met zijn allen, het is heel frustrerend dat je dat niet samen kan doen. Hier in de buurt hebben veel mensen lichtjes op het balkon of voor het raam. Tijdens het verbreken van het vasten doen we die drie keer aan en uit, zodat de overbuurvrouw het gevoel heeft er niet alleen voor te staan. De iftar tafel staat dan klaar, dan knipperen we drie keer uit solidariteit. Zo laten we ook zien dat we thuis zijn.

Heb je er al over nagedacht hoe je het suikerfeest gaat vieren? Deniz: “je mag sowieso met niemand ruzie hebben. Tijdens de Ramadan moet je het met iedereen goed maken, vergeven en elkaar helpen. De zegeningen worden uitgedeeld. We hechten veel waarde aan ouderen en kinderen, we hebben hier al zo weinig tijd voor de ouderen. Het is een traditie dat je dan bij ouderen op bezoek gaat. We kussen de hand van de oudere mensen, kinderen krijgen dan zakgeld. En dat kan dit jaar niet. Mijn dochter van 10 vroeg zich af of ze dat geld wel zou krijgen, er kwam een idee on tikkies te versturen, zo beleven zij het weer heel anders.”

Deniz: “misschien is dit straks toch wel ergens goed voor geweest, ik denk bu bewuster na over alles wat vanzelfsprekend was. Dat is helemaal niet zo. De vrijheid niet vanzelfsprekend.”

Nour en Nawras

De broers Nour al deen (30, op de foto) en Nawras (31) uit Alweissi uit Aleppo in Syrie wonen inmiddels zes jaar in Nederland. Ze hebben tien jaar ervaring met het maken van baklava en andere lekkernijen en hun zaak ‘Al Malek, Syrian Sweets’ aan de Schiedamseweg bestaat nu ruim twee jaar.

“Het was moeilijk om alle regels van Nederland te leren kennen en spannend om een eigen zaak te beginnen, ook vanwege de taal, maar het is toch gelukt!”

Het gaat het met jullie? “Wel goed, voor de Ramadan was het heel stil, vanwege corona maar nu gaat het beter.”

Hoe beleven jullie de Ramadan? “Het was erg lastig dat we niet bij elkaar op bezoek konden maar mensen willen het toch vieren door zoetigheden te kopen en dan komen ze bij ons.”

Hoe gaan jullie het suikerfeest vieren?

“Alleen met eigen familie. Dat is voor ons onbekend, dat is zo voor iedereen. Maar we hebben er wel zin in. De komende dagen verwachten we dat druk wordt omdat het bijna Suikerfeest is.”

Wat wordt er het beste verkocht? “Dat is de baklava, we gebruiken minder suiker en meer nootjes, vooral pistache, dat is typisch Syrisch. De nootjes halen we daar ook vandaan.”

We wensen iedereen die het suikerfeest viert vandaag een mooie dag!

Raymond

Raymond Landegent (34, groene ondernemer, @raymondlandegent ) heeft een missie: voor 30 september 2020 wil hij er @1000geveltuinen bij hebben in Rotterdam! Deze tuin legde hij vorige week aan in @bospoldertussendijken. De teller staat inmiddels op meer dan 50. Ben je geïnspireerd geraakt? We helpen je een stukje op weg met de volgende veel gestelde vragen:

Mag je een geveltuin aanleggen van de gemeente?

Ja, dit stimuleren ze zelfs.

Hoe pak ik dat dan aan?

Kijk eerst of er ruimte voor je woning beschikbaar is om een geveltuin aan te leggen. Om de stoep goed bereikbaar te houden is het belangrijk dat er minstens 1.80m van de stoep overblijft. Verwijder dan maximaal anderhalve stoeptegel. Zet de hele tegels rechtop in de grond om een randje te maken. Gebruik eventueel de halve tegels om de gaten tussen het randje en de stoep op te vullen. Schep het zand weg tot maximaal 30 centimeter (dat is één stoeptegel) diep. Vul vervolgens het gat met tuingrond en meng de ondergrond er een beetje doorheen.

Als er kabels en leidingen liggen, kunt u de tuin verhoogd aanleggen met stapelblokken. Laat straatnaamborden zichtbaar en denk aan het openhouden van de ventilatieroosters van uw woning. Natuurlijk kun je er ook voor kiezen om planten in bakken neer te zetten. Planten d’r in en het grote genieten kan beginnen.

Voor meer info zie: https://www.rotterdam.nl/wonen-leven/geveltuinen/

Wat is het voordeel van een geveltuin?

Daar kan ik een boek over schrijven, maar dit is de top 3:

1. Het fleurt de straat instant op
2. Het vangt regenwater op en koelt je straat af
3. Het is goed voor de bijtjes en de insecten

Waar wacht je nog op?

Ja, goede vraag, aan de slag!

Ja, maar, ik woon in een bovenwoning!

Mooie kans om een praatje aan te knopen met de beneden buurvrouw/man om te vragen of jullie er samen één kunnen opzetten.

Suzanne

Suzanne Hoenderboom (33, eigenaresse ontwerpbureau @bureaugrotesk) woont sinds 4 jaar @bospoldertussendijken in een koopwoning aan de Mathenesserdijk. Ze vertelt enthousiast over hoe ze hier terecht is gekomen.

Suzanne: “we wilden hier heel graag wonen en zijn briefjes in de bussen gaan doen. Veel huurhuizen in de straat zijn door Havensteder verkocht. Het was nog een wat mindere tijd om je huis te verkopen. We hebben 5-7 huizen bekeken wat een mooie manier was om de buren te leren kennen. Toen zei onze huidige buurvrouw dat haar buurman ging emigreren en dat zijn huis vrij komt. Zo hebben we het voor de markt uit kunnen kopen en helemaal verbouwd. We hebben wel geluk gehad hoor!”

Hoe is het om hier te wonen?

Suzanne: “Er is hier best veel saamhorigheid. We hebben @schiezicht hieronder. Daar werd schaften aan de Schie georganiseerd, twee keer per maand. Buren koken voor buren, dat heb ik ook wel gedaan. Er zijn ook kookworkshops. Iemand had peren ergens vandaan en dan maakten we perenchutney, jam of wijn. Dat ligt nu allemaal stil vanwege corona. Ze willen dat wel op gaan zetten maar met 1,5 meter afstand. (check @Schiezicht voor meer info) Je kan voor 4 euro (2,5 voor een kind) mee eten waardoor er een breed publiek op af komt.”

De straat ziet er ook gezellig uit!

Suzanne: “Onze geveltuin doen we samen met onze buurvrouw. We zijn met een aantal buren bezig om het nog mooier te maken rondom de bomen. Ik heb vorige week van @opzoomermee 100 euro gekregen en 80 plantjes uitgedeeld in de straat. Ik had een kaartjes ontworpen en mijn vriend de tekst geschreven. Vanwege corona wilde ik graag iedereen een hart onder de riem steken.”

Hoe gaat t met je bedrijf nu in deze gekke tijden?

Suzanne: “We zijn kansen aan t pakken. We richtten ons op de culturele sector maar dat ligt nu bijna helemaal stil. We helpen ze nu met livestreams opzetten en werken een nieuw idee uit om ons te richten op sociale maatschappelijke problemen in Nederland. Er zijn kleine dingen waar we mee willen beginnen zoals het afvalprobleem in de wijk.”

Kortom: samen sta je sterk, en met een beetje initiatief maak je van je straat een heerlijke plek om te chillen met je buren!

Lilia

De cafe’s en restaurants mogen sinds vandaag weer open! Maar hoe doet de eigenaresse van het kleinste zaakje in @bospoldertussendijken dat? Sinds ruim een jaar heeft Lilia Costa (38) haar winkel/koffietentje gevestigd in het oude brugwachtershuisje bij de Lage Erfbrug @lil_delfshaven . Lilia: :”Eerst was het een pop up, vervolgens ben ik gesprekken aangegaan met mensen uit de wijk en de buurt. Er was een vergunning nodig omdat het een monument is dus dat heeft wel even geduurd. “

Hoe is het jou vergaan de afgelopen tijd? Lilia: “We zijn zes weken ongeveer dicht geweest. Toen moest ik wel even opnieuw bedenken hoe ik het aan zou pakken want het virus gaat niet zomaar wegwaaien. Ik heb hier de ruimte niet dus heb ik een afhaalconcept bedacht. En ik heb straks een paar tafeltjes waar mensen buiten kunnen zitten. Er lopen hier veel mensen langs en het gaat eigenlijk best ok! We werken met heel veel partijen uit de wijk en verkopen bijvoorbeeld pasteitjes, taartjes en producten van makers uit de wijk. We zijn nu de enige plek in Rotterdam waar je stroopwafels van @strooprotterdam kunt krijgen. De mensen daarachter komen ook uit de wijk. Tot het eind van het jaar gaan we de binnenruimte niet gebruiken en er wordt meer vanuit het afhaalidee gewerkt. De openingstijden zijn ingekort, 7 dagen per week is niet te doen. Er lopen minder mensen en men werkt meer vanuit huis. Er zijn ook geen toeristen nu.” Hoe zie je de toekomst van dit gebied?

Lilia: ‘Ik wil graag dat dit gebied een plein wordt en ben daar gesprekken over aan het voeren met de gemeente. Men wil het gebied aantrekkelijker en verkeersveiliger maken. Het werkt nu niet voor iedereen. Verschillende ondernemers uit de wijk hebben input geleverd en dat wordt aan de wethouders en de raad gepresenteerd. Hopelijk komt daar geld voor vrij zodat het voor bewoners en bezoekers aantrekkelijker wordt. Ik hoop dat de gemeente hierin blijft investeren ondanks de gevolgen van corona. Het zonnetje kan je ons niet ontnemen dus daarmee zitten we goed en daarna zien we het wel, zo moet je er ook in staan als ondernemer.”

Pauline

De afgelopen week zijn er veel demonstraties geweest in Nederland. @bospoldertussendijken vraagt zich af wat buurtbewoners anders zouden willen zien in de wereld en gaat op straat in gesprek met Pauline Schouwenburg (30, freelancer communicatie specifiek gericht op verbinding stad en platteland -> @deplattestad). Pauline: “Ik vind dat er een betere verbinding moet zijn tussen stad en platteland, met name in de voedselproductie. Er is meer direct contact met de boeren en telers nodig en begrip voor waar zij tegenaan lopen. Het platteland wordt gezien als ver van mijn bed show en er zijn veel vooroordelen. Terwijl zij wel ons dagelijks voedsel maken.”

Wat zijn die vooroordelen dan? Pauline: “Er wordt gedacht dat ze slecht met het milieu en hun dieren omgaan terwijl veel mensen nooit op een boerderij zijn geweest.”

Wat zou jouw utopie zijn? Pauline: “Dat we meer lokale producten kopen. Bijna alles wat we eten kan uit Nederland komen. Dat boeren en stedelingen niet tegenover maar naast elkaar staan. Als mensen bereid zijn meer te betalen voor hun voedsel kunnen boeren en telers beter investeren in het milieu. Veel boeren zijn bereid te investeren in duurzamere teelt en gesloten kringlopen maar hebben ook last van lage prijzen voor voedsel en een steeds wisselende politiek.”

Maar hoe moet dat dan voor mensen die weinig te besteden hebben? Pauline: “Ik ben aan het kijken of we op de Afrikaandermarkt kramen kunnen neerzetten met lokale producten voor een voordelige prijs. Voor de groep mensen waarvoor de Ekoplaza niet te betalen is.”

Fasiga

Aan het Hudsonplein, vlakbij de ingang van het dakpark vind je sinds augustus 2019 @InjeraHebesha, het restaurant met traditionele oost-Afrikaanse maaltijden van eigenaresse Fasiga Brihanu (38).

De maaltijden komen uit Ethiopie, haar thuisland, je eet er samen en met je handen. Door Corona was ze in februari gedwongen de deuren te sluiten. Fasiga: “Dat heeft veel omzet en klanten gekost. Het voelt nu alsof we opnieuw beginnen. Zekerheid heb je niet maar we gaan ons best doen. We hebben mooie terrassen en de wijk is leuk. Het plein is erg opgefleurd, we hopen dat er mooi weer komt de komende tijd. We vragen nu als een familie komt of ze samen van een bord willen eten anders krijgen ze het apart. De meeste mensen die hier zijn geweest vinden het een mooie locatie en ervaren bij ons nieuwe smaken.”

Fasiga woont inmiddels 20 jaar in Nederland. Ze heeft een stichting opgericht: Vluchtelingen voor vluchtelingen, dat zit bij de Grote Visserijstraat. Zelf is ze ook als vluchteling naar Nederland gekomen. Fasiga: “Er was een stroom Eritrese vluchtelingen. We geven maatschappelijke begeleiding en in het People power buurtbuis is er een spreekuur. De behoefte was groot. We bestaan nu 2 jaar en hebben 350/400 klanten, ook uit Syrie en andere Afrikaanse landen. We helpen met brieven lezen, inschrijven op school, paspoort aanvragen. We hebben vrijwilligers en een stagiaire, en iemand van vluchtelingenwerk die ons heel goed helpt.”

Hoe zie je de toekomst? Fasiga: “Het restaurant was mijn ambitie, ik wilde mijn cultuur uitdragen. Op deze plek komen straks ook culturele activiteiten, dat is het plan. Het is eigenlijk meer dan een restaurant, een toevoeging voor de wijk. Een plek om te ontmoeten en samen te komen.”

Ze maakt zich ook sterk voor gelijkheid, een poster van #blacklivesmatter hangt op het raam. “Dit is een kleurrijke wijk en als iets 1 iemand raakt dan raakt dat ons allemaal.”

Sam

De zomer is begonnen! @bospoldertussendijken maakte een rondje door de buurt en zag Sam Lensen (59, vrijgevestigd psycholoog) en katten Nina & Shira zo prinsheerlijk genieten voor zijn deur.

Heb jij de zomer al in je bol? Sam: “Altijd, het hele jaar! We zitten het hele jaar buiten, ook in de winter. Met de buurman, de buurvouw van boven, mensen uit de portiek maar ook met onze vrienden. ’s Avonds ook, maar dan is het wel koud. Dan zet ik wel eens een straalkachel aan en zitten we met kleden, jassen en sjaals aan, omdat het zo leuk is.”

Hoe ziet jouw zomer eruit? Coronatechnisch blijf ik hier zitten. Eigenlijk zit ik heel vaak in Tunesië, daar heb ik ook vrienden maar ik kan er nu niet heen, er wordt niet gevlogen. Ik ga meestal in het voor- en najaar.”

Zomer op de stoep dus? Sam: “Het is hier zomers altijd wel leuk. Ik ga dan veel tuinieren en we zitten hier s’ avonds samen te bbq-en, we zijn bevriend met elkaar en zorgen voor elkaar als er iemand ziek is en voor elkaars planten. Het is net een dorp. Het is ook veiliger geworden, al 25 jaar woon ik hier. Het was toen net ‘Baantjer’, dan werd er met krijt een lijk getekend op straat, weetjewel? Net het wilde Westen. Het is zo opgeknapt.”

Waarom is het hier zo fijn? Sam: “De stoep is hier breed en we hebben grote plantenbakken. Die onderhouden wij zelf. Ieder najaar zamelen we geld in met 9 appartementen en dan betalen we zelf de inhoud van de bak. We kopen bollen en in het voorjaar planten, zaaien en kweken we. Zo zorg je voor je eigen leefomgeving. De gemeente zet er anders prikstruiken in. Er waren opeens bakken maar er zat niks in, dat bleef maanden leeg. Toen zijn we zelf maar begonnen. Dat zal de bedoeling wel geweest zijn dan.”

Jaap

Jaap de Neef is job,- hunter en coach. Elke maandag is hij te vinden in Jong Delfshaven, waar hij werkt als bemiddelaar en adviseur voor mensen met een bijstandsuitkering. Daarnaast staat hij altijd open voor een gesprek of advies rondom werkgerelateerde zaken.

Eerst werkte Jaap, dankzij het coronavirus, telefonisch. Dat werkte niet fijn: via de telefoon kun je geen lichaamstaal of expressies lezen: “Je ziet geen expressie in de gezichten: in een fysiek gesprek kun je zien of iemand enthousiast is voor een bepaalde baan”. Sinds drie weken is hij daarom in Jong Delfshaven te vinden, waar hij afspraken heeft met werkzoekenden. Tussen die afspraken door heeft hij ook zeker ruimte voor werkgerelateerde vragen of spontaan advies: “Er is altijd een mogelijkheid: tussen de ingeplande gesprekken kan ik andere mensen spreken”, aldus Jaap. Denk hierbij aan samen naar je cv kijken, of praten over wat voor baan je nu eigenlijk zoekt.

Jaap probeert werkgevers en werknemers binnen de wijk te matchen. Hij heeft een groot netwerk, met contacten in onder andere Spaanse Polders en op de Schiedamseweg. Inmiddels zijn er al een aantal matches gemaakt: drie dames werken in de zorg, een aantal anderen in de productie en ook tussen de bloemen in het Westland is iemand aan de slag gegaan. Met de mensen die samen met Jaap een baan hebben gevonden heeft hij vaak nog contact, om te kijken hoe het gaat en of de baan bevalt. Naast betaalde banen bemiddeld Jaap ook in vrijwilligerswerk. In de wijk zijn veel organisaties en instanties te vinden die naast werknemers ook op zoek zijn naar vrijwilligers. Ook met organisaties uit en rondom de wijk, zoals Havensteder heeft Jaap contact.

Elke maandag ben je van harte welkom in Jong Delfshaven met een werkgerelateerde vraag. Ook heeft Jaap een heleboel tips, die helpen met solliciteren en werk zoeken. Deze zullen binnenkort ook te vinden zijn via onze kanalen. Alvast een voorproefje: zorg dat je goed bereikbaar bent, dat je mailadres en telefoonnummer kloppen, en, heel belangrijk, telefoon aan!

Ap Halen

Sinds 8 jaar kun je Indische maaltijden afhalen bij Ap Halen aan de Mathenesserdijk. Ap (Albert Kokosky Deforchaux, 59) was ermee begonnen uit noodzaak, het was crisis en als 50+er was het lastig werk te vinden. “Iedereen kan koken en het is veilig om een keuken te kiezen die jou welbekend is. Maar het is nooit mijn hobby geweest. Ik wilde het wel anders doen, geen afhaalzaak met vitrines enzo.” En zo is het een gezellig zaakje geworden vol met vintage meubeltjes en exposities. Ap vertelt trots: “het is meer geworden dan ik had gehoopt; het geeft voldoening en geluk. Het is iets geworden wat ik nooit had durven dromen.”

Hoe ging het vandaag?

“Vanavond heb ik een hele leuke avond gehad, mensen die in gesprek raken en elkaar al van hier kenden. Ik ben drie uur open maar toch, zo zonder alcohol, zonder bier, zonder wijn! Het is een plek geworden waar mensen elkaar ontmoeten en daar had ik op gehoopt. Eigenlijk wilde ik niet koken maar een informatiepunt zijn voor de Indische cultuur, de mensen en het eten. Ik wilde mensen in aanraking laten komen met het onbekende, omdat veel mensen niet weten wat Indisch precies is.”

Hoe is het jullie vergaan de afgelopen periode? “Ja heel goed” zegt hij lachend. “Je bent echt van de omgekeerde wereld, zei mijn moeder altijd. En ik denk steeds vaker dat ze gewoon gelijk heeft. Als het ergens niet goed gaat, gaat het bij mij juist goed. Je kon hier natuurlijk al afhalen, dus toen corona begon en alles moest sluiten mochten wij open blijven. We zijn vervolgens gaan bezorgen en besloten langer open te blijven om zoveel mogelijk omzet te draaien. Misschien moesten we straks wel dicht. Vervolgens werd het juist te druk en zijn we daarmee gestopt. Er kwamen mensen om ons te steunen maar ook heel veel nieuwe klanten bij wie het al langer in de planning stond. Zelfs mensen uit de buurt!”

Hoe zie je de toekomst voor je? “Als het zo kan blijven zoals het is, dan ben ik tevreden. Ik heb twee boekjes gemaakt over de zaak, we zijn met een derde bezig. Wat er om het koken heen gebeurt en dat er mensen hier komen daarvan meegenieten, dat houdt het leuk hier. ”